زمینه: آنزیم های بتالاکتامازی یکی از مهمترین عوامل در به وجود آوردن مقاومت آنتی بیوتیکی در میان باکتری های گرم منفی می باشند. این مطالعه به منظور تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و بررسی فراوانی ژن های بتالاکتامازی Ampc در ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه صورت پذیرفت . مواد وروش ها: 100 ايزوله كلبسيلا پنومونیه از نمونه های بالینی مختلف بیمارستان ولیعصر اراک جمع آوری شد و توسط تست های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند.الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مطابق با دستورالعمل های CLSI تعیین گردید. ژن های پلاسمیدی AmpC با استفاده از روش PCR در ایزوله ها شناسایی شدند. یافته ها: بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آنتی بیوتیک های ریفامپین و اریترومایسین بود( 90%) در حالیکه کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آنتی بیوتیک های ایمیپنم(8%) و کلیستین(0 %) بود.از 100 ایزوله کلبسیلا پنومونیه 19 ایزوله (19 درصد) دارای ژن های بتالاکتامازی AmpC بودند. 7 ایزوله (7%)دارای ژن های خانواده MOX ، 8 ایزوله(8%) دارای ژن های خانواده CIT ، سه ایزوله(3%) دارای ژنهای خانواده DHA و یک ایزوله(1%) نیز دارای ژنهای خانواده EBC بودند در حالیکه ژنهای خانواده ACC و FOX در هیچ کدام از ایزوله ها یافت نگردید. نتیجه گیری: این مطالعه اولین گزارش از وجود بتالاکتامازهای AmpC از دسته MOX در کلبسیلا پنومونیه در ایران بوده است. شیوع بالای ایزوله های تولید کننده بتالاکتامازهای AmpC در بیمارستان مرکزی اراک، مقاومت آنتی بیوتیکی را تبدیل به نگرانی بزرگی کرده است ، از این رو باید در سیاست های تجویز آنتی بیوتیکی و کنترل عفونت ها تجدید نظر حاصل گردد.
کلید واژگان :کلبسیلا پنومونیه، ژن های بتالاکتامازی AmpC، مقاومت آنتی بیوتیکی
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک