استفاده از روش¬های مناسب برای برنامه¬ریزی و تصمیم¬گیری در ارزیابی سرزمین جهت بهینه سازی فعالیت¬های انسان اهمیت ویژه¬ای دارد. این پژوهش با هدف استفاده از روش¬های تصمیم گیری چند معیاری فازی در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربری¬های کشاورزی و مرتع¬داری در پارسل A حوزه آبخیز سد قشلاق واقع در استان کردستان (در سال 1390) به منظور ارزشگذاری معیارها و تعیین کاربری اراضی انجام پذیرفته است. پس از آماده¬سازی اطلاعات زیست¬محیطی آبخیز مطالعاتی و ارزشگذاری معیارهای مؤثر در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربری¬های فاریاب، دیمکاری و مرتع¬داری بر اساس توابع فازی، با استفاده از روش وزندهی جمعی فازی (FSAW) تجزیه و تحلیل و تلفیق نقشه¬ها جهت تهیه نقشه ارزیابی توان اراضی برای توسعه کاربری¬های مذکور و طبقه¬بندی آن¬ها انجام پذیرفت. سپس با تلفیق نقشه¬های بدست آمده اولویت بندی کاربری¬ها بر اساس روش کمی تعیین اولویت صورت گرفت. نتایج نشان داد که با کاربرد منطق فازی در ارزیابی سرزمین ارزشگذاری معیارهای تصمیم¬گیری و پهنه¬بندی سرزمین از دیدگاه اکولوژیک می¬تواند با سهولت و دقت بیشتری انجام پذیرد. علاوه بر این معلوم گردید که برای توسعه کاربری¬های فاریاب، دیمکاری و مرتع¬داری به ترتیب 1/3، 8/14 و 5/28 درصد از کل مساحت آبخیز اختصاص می¬یابد و بقیه قسمت¬های منطقه (6/53 درصد) برای توسعه کاربری¬های مذکور نامناسب می¬باشند.
کلید واژگان :ارزیابی تناسب اراضی، تئوری فازی، وزندهی جمعی فازی، GIS.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک