تأثیر الگوی آموزش بالینی تلفیقی بر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به بیماران در کارآموزی بخش روان

مقدمه: نگرش منفی نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی یکی از مهم‌ترین موانع شناخته شده در عدم تداوم کافی نیروی کار پرستاری است. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که نحوه آموزش تئوری و عملی بر نگرش پرستاران تأثیر دارد. لذا این تحقیق به منظور تأثیر آموزش تلفیقی بر نگرش دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری در خصوص بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی انجام گردیده است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 85 دانشجوی پرستاری دختر (47 نفر گروه تجربی، 37 نفر گروه شاهد) که کارآموزی بخش روانپرستاری خود را در بیمارستان زارع‌ ساری می‌گذراندند، در سال 1388 وارد مطالعه شدند و نگرش آنها در دو نوبت قبل از ورود به کارآموزی و پس از پایان آن مورد سنجش قرار گرفت. گروه تجربی علاوه بر آموزش‌های روتین برنامه‌های آموزشی اضافه‌‌تری به صورت تلفیقی دریافت کرده بودند. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و آزمون t مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: نگرش گروه تجربی پس از دوره کارآموزی به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد به ترتیب (7/3±2/35 و 7/5±9/41) بوده است، (01/0≥p). نگرش روانی گروه شاهد و تجربی قبل از کارآموزی تفاوت معناداری نداشت. همچنین با وجود معنادار نبودن تفاوت نگرش گروه شاهد قبل و بعد از کارآموزی، این تفاوت در گروه مداخله معنادار بوده است (01/0≥p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داده‌اند که آموزش تلفیقی در کارآموزی بالینی بهداشت روان می‌تواند تأثیر مثبت بر نگرش دانشجویان نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی گذاشته و بنابراین انتظار می‌رود ضمن افزایش محبوبیت پرستاری بهداشت روان، آمادگی آنان را برای کار در این بخش‌ها بیشتر کند.

آموزش تلفیقی، نگرش، دانشجویان پرستاری، آموزش بالینی، روان پرستاری