مقدمه: پرستاران بهعنوان يك گروه پرخطر براي ابتلا به كمردرد شغلي شناخته شدهاند. اين پژوهش بهمنظور تعيين ارتباط كمردرد با عوامل رواني- اجتماعي و استرسهاي روانشناختي شغلي در پرستاران بيمارستانهاي شهر آمل انجام شد. مواد و روشها: در اين مطالعه تحليلي 400 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستانهاي شهر آمل پرسشنامهاي شامل 3 قسمت اطلاعات دموگرافيك، استرسهاي رواني- اجتماعي مرتبط با كار و استرسهاي روانشناختي مرتبط با كار را تكميل نمودند. نتايج بهصورت نسبت شانس خام و تطبيق شده و فاصله اطمينان 95 % بيان گرديد. 166/7+8/ 32 سال، ميانگين قد 7 /4 +6/ نتايج: 324 نفر ( 81 %) پرستاران شركتكننده طي يك سال گذشته حداقل يك بار كمردرد را تجربه كردهاند. ميانگين سني شركتكنندگان 2 و (OR=1/ افزايش قد به ازاي هر سانتيمتر ( 06 ،(OR=0/ انجام ورزش منظم ( 4 ،(OR=2/ 67 كيلوگرم بود. از ميان مشخصات فردي زن بودن ( 8 /7+9/ سانتيمتر و ميانگين وزن 8 ارتباط معناداري با كمردرد نشان دادند. از ميان عوامل رواني- اجتماعي مرتبط با كار مشاهده شد به ازاي هر يك درجه افزايش در شدت (OR=1/ افزايش وزن به ازاي هركيلوگرم ( 04 نارضايتي ارتباط با همكاران احتمال بروز كمردرد 80 % بيشتر ميشود و از ميان عوامل استرسزاي شغلي به ازاي هر يك درجه افزايش در طيف (هميشه، بيشتر اوقات، بعضي وقتها، هرگز) عجله در كار احتمال بروز كمردرد 40 % كمتر ميشود. نتيجهگيري: كمردرد يكي از جديترين مشكلات شغل پرستاري ميباشد كه با استرسهاي روانشناختي محيط كار در ارتباط است. بنابراين تعديل و اصلاح محيط رواني- اجتماعي بيمارستان و آموزش تكنيكهاي كاهش استرس بهمنظور پيشگيري يا كاهش عوارض ناشي از كمردرد ضروري بهنظر ميرسد.
کلید واژگان :كمردرد، عوامل رواني اجتماعي، استرسهاي روانشناختي، پرستاران.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک