پیش زمینه و هدف: شبکاری میتواند دارای اثرات منفی فیزیکی، روانی و اجتماعی روی زندگی فردی پرستاران بوده و راندمان کاری و عملکرد مراقبتی آنها را تحت تأثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روانی و جسمانی پرستاران شیفت شب شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان انجام گرفت. مواد و روش کار: دراین مطالعه توصیفی 152نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند؛ بهصورت نمونهگیری آسان از بین 615 پرستار شبکار انتخاب شدند. دادهها از طریق توزیع پرسشنامه جمعآوری شد که شامل پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه در ارتباط با سلامت روانی و جسمانی بود. دادهها بهوسیله آمار توصیفی و استنباطی تجزیه تحلیل شد. یافتهها : 52درصد نمونههای مورد پژوهش سلامت روان مطلوب و 48درصد تاحدی مطلوب داشتند. همچنین نتایج مربوط به سلامت جسمانی نشان داد که 69درصد سلامت جسمانی تاحدی مطلوب دارند و 2درصد سلامت جسمانی مطلوب را دارا هستند. نتایج مربوط به ارتباط سلامت روانی با سلامت جسمانی ارتباط معنیداری را نشان داد (01/0> p )؛ بهطوری که هرچه سلامت روان کمتر شود سلامت جسمانی هم کمتر می شود. همچنین بین سلامت روان با سن(001/0> (P و سابقهکار(02/0= (P ارتباط معنیداری نشان داده شد. بحث و نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج لازم است مسئولین به سلامت روان و جسمانی این گروه توجه بیشتری نمایند. حتیالمقدور شیفت ثابت را در برنامه کاری پرستاران قرار دهند تا بلکه بتوانند از عوارض ناشی از شیفتهای در گردش بکاهند. مدیریت مناسب و کارآمد و برنامهریزی دقیق شیفتکاری جهت کاهش عوارض روانی و جسمانی پرستاران پیشنهاد میشود.
کلید واژگان :سلامت روانی، سلامت جسمانی، پرستاران، شبکار
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک