ارتباط تداوم دعا با سلامت معنوي در بيماران تحت همودياليز

فقدان سلامت معنوی به خصوص در بیماری­های مزمن، زمینه­ساز بسیاری از مشکلات روانی اجتماعی و عوارض جسمی است. معنویت و نیروهای مذهبی مانند دعا، نقش مهمی را در قبول بیماری­ها ایفا می­کنند. لذا این مطالعه جهت بررسی ارتباط تناوب دعا با سلامت معنوی بیماران تحت همودیالیز انجام گرفت. روش­کار: در این پژوهش توصیفی­تحلیلی، 245 بیمار تحت همودیالیز در بیمارستان­های استان گلستان در سال 1388 پرسش­نامه­های تناوب دعای مراویگلیا و سلامت معنوی پالوتزین-الیسون را تکمیل کردند. داده­ها در نرم­افزار SPSS نسخه­ی 16، توسط شاخص­های توصیفی و آزمون­های کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: تناوب دعا در 98 درصد آزمودنی­ها در سطحی بالا بود. انجام آداب دعا (98%)، تجربه­ی دعا (81%) و نگرش نسبت به آن (78%) در سطح بالایی گزارش شد. اکثریت بیماران (72%) از سطح بالایی از سلامت معنوی برخوردار بودند. هم­چنین تناوب دعا با سلامت معنوی، قومیت، سطح تحصیلات و شغل ارتباط معنی­داری داشت (05/0P<). نتیجه‌گیری: دعا در بهبود سلامت معنوی بیماران تحت همودیالیز تاثیر چشمگیری دارد. لذا با در نظر گرفتن غلبه­ی فرهنگ مذهبی در جامعه­ی ایرانی، توجه به ابعاد معنوی در افراد مبتلا به بیماری­های مزمن ضروری به نظر می­رسد.

دعا؛ سلامت معنوی؛ همودیالیز