در ادبيات اقتصادي ايجاد بنگاه‌هاي جديد و رشد بنگاه‌هاي موجود دو عامل اساسي در افزايش توليد محسوب مي‌شود. اين در حالي است كه در مقايسه با ايجاد بنگاه‌هاي جديد، رشد بنگاه‌هاي موجود ـ خصوصاً زماني كه بخش عمده‌اي از ظرفيت اين بنگاه‌ها خالي رها شده و توليد كمتر از اندازه كارا صورت مي‌گيرد ـ زمينه را براي تخصيص بهينه منابع توليد كه نيروي كار و سرمايه از عمده‌ترين آنها محسوب مي‌شود، فراهم مي‌كند. بر اين اساس، اين مقاله مي‌كوشد تا با تخمين ظرفيت‌هاي بهينه صنايع توليدي و مقايسه آن با ظرفيت‌هاي موجود، امكان افزايش توليد اين بخش را از مسير رشد بنگاه‌هاي موجود بررسي كند. بنگاه‌هاي توليدي با 10 نفر كاركن و بيشتر در مقاطع زماني 1386-1384، داده‌هاي اين پژوهش را تشكيل داده و براي تخمين اندازه كارا بر‌حسب توليد از روش‌هاي كومانور ـ ويلسون در سطح كدهاي چهاررقمي ISIC استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد در مقاطع زماني مورد بررسي، بيش از 90 درصد از بنگاه‌هاي صنايع توليدي ايران كمتر از اندازه كارا فعاليت كرده و با دستيابي آنها به اين اندازه افزايش توليد تا چهار برابر امكان‌پذير است. اين در حالي است كه از حيث سياستگذاري نيز، دستيابي به اين اندازه ضروري‌ترين مسير در تخصيص بهينه نيروي كار، سرمايه و در نتيجه افزايش توليد ملي در بخش صنعت است.
کلید واژگان :اندازه كارا توليد ملي صنايع توليدي ايران ظرفيت خالي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک