ه منظور بررسی اثر محتوای درونی روی بذر و محلولپاشی سولفاتروی بر عملکرد و کیفیت دانه گندم نان رقم کوهدشت این تحقیق بهصورت گلدانی در سال 1393 در دانشگاه مراغه انجام شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول میزان درونی روی بذر که شامل بذور با روی کم (199 نانوگرم روی در بذر) و بذور با روی زیاد (595 نانوگرم روی در بذر) و فاکتور دوم محلولپاشی سولفاتروی شامل بدون محلولپاشی (شاهد) و محلولپاشی با غلظت دو گرم بر لیتر در مراحل ساقهدهی و آغاز پر شدن دانه بودند. نتایج نشان داد که محتوای روی بیشتر بذر اثر معنیداری در سطح پنج درصد بر درصد سبز شدن، عملکرد دانه و شاخص برداشت داشت، اما اثر این تیمار بر صفات زیستتوده تولیدی، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبلچه بارور و غلظت عناصر کمنیاز دانه معنیدار نبود. محلولپاشی سولفاتروی نیز بر عملکرد دانه، زیستتوده، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبلچه بارور و ارتفاع بوته معنیدار بود که به ترتیب باعث افزایش 3/58، 46، 6/78، 1/26 و پنج درصدی صفات فوق نسبت به شاهد (عدم محلولپاشی) گردید و همچنین سبب افزایش 5/18 و 2/33 درصدی غلظت عناصر روی و منگنز در دانه گندم شد اما اثر معنیداری بر غلظت آهن و مس نداشت. محلولپاشی سولفاتروی هر چند سبب کاهش 7/24 درصدی میزان اسیدفیتیک در دانه شد ولی از لحاظ آماری تفاوتی با عدم محلولپاشی نداشت.
کلید واژگان :اسیدفیتیک، خاک آهکی و عملکرد دانه
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک