جامعه عشایري ایران که تا آغازقرن حاضر(ه. ش) نقش تعیین کننده اي در اوضاع اجتماعی و سیاسی کشور داشتند به دنبال برخی رویدادهاي سیاسی ازجمله سیاست اسکان عشایر توسط رضاشاه اهمیت سابق خود را از دست داده و به تدریج به حاشیه رانده شده اند. این مقاله با هدف بررسی تحولات اجتماعی، فرهنگی در بین عشایر ترکمن که امروزه بیشتر یک جانشین شده اند با تأکید بر یک شهر عشایر نشین در شمال ایران (بندر ترکمن ) صورت گرفته است. شهر نوبنیادي که به منظور اسکان عشایر در دوره رضاشاه(حدود 80 سال پیش) در یکی از پایانه هاي راه آهن سراسري ایران شکل گرفته و امروزه چهارمین شهر استان گلستان محسوب می شود . به همین منظور ، ضمن بهره گیري از کتب و اسناد موجود، از مطالعه میدانی و برخی روشهاي تحلیلی از جمله روش بوژوگارنیه ، تست بهره گرفته شد . روش تحقیق حاضر ، ب ه دلیل بررسی تحولات Excel ورتهایم، روش ورنه، و همچنین نرم افزار اجتماعی این جامعه در طول 80 سال گذشته، از نوع تحلیلی- تکوینی می باشد. برخی نتایج حاصل از این تحقیق عبارتند از: موثر بودن سیاست اسکان عشایر و حذف ترکمنها از لیست جامعه عشایري کشور ، توسعه اجتماعی و 38 / مجله علمی تخصصی برنامه ریزي فضایی، سال اول، شماره اول، تابستان 1390 اقتصادي شهر در طول حیات کوتاه خود نسبت به شهرهاي مجاور قدیمی، رشد فرهنگی جامعه بویژه زنان ترکمن و همسویی آنان با تحولات معاصرجامعه ایران در زمینه گسترش سواد و مشارکتهاي اجتماعی.
کلید واژگان :کوچ نشینی، بندرترکمن، سیاست اسکان عشایر، توسعه اجتماعی.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک