برنامه ريزی کاربری اراضی و ساماندهی فعاليت‌های شهری در فضا، محور و بستر اصلی برنامه ريزی شهری محسوب می شود، بنا بر اين برنامه ريزی کاربری اراضی، نه تنها نقش اساسی در کيفيت و کار طرح‌های شهری خواهد داشت، بلکه اساس نظام توزيع فعاليت‌ها، خدمات و سهم سرانه‌ها را نيز تعيين می‌کند. اين مقاله، کاربری‌های شهر لامرد دراستان فارس را بر مبنای وضعيت موجود طرح جامع و تفصيلی شهر، مورد بررسی قرار می‌دهد. روش اصلی اين پ‍‍‍‍‍ژوهش، مطالعه تطبيقی سرانه‌های شهری و مساحت کاربری‌های اصلی شهر طی سالهای 1375 تا 1385 بوده است. نتايج بررسی و مقايسه کاربری‌های اصلی شهر طی سالهای 1376 (وضع موجود شهر در طرح جامع) و همچنين 1384(وضع موجود شهر در طرح تفصيلی) بيانگر اين است که کاربری‌های آموزش عالی، فرهنگی، ورزشی،تأسيسات و تجهيزات شهری،صنعتی و فضای سبز هم از نظر سرانه شهری (به ازای هر نفر) و هم از نظر سطح (مساحت) کاربری، در وضعيت نامطلوب و نامتناسبی بوده واز سوی ديگر ساير کاربری‌های مسکونی، مذهبی، اداری- انتظامی،آموزش عمومی، تجاری از اين نظر در جايگاه مطلوب و مناسبی قرار گرفته اند که اين وضعيت بيانگر عدم تعادل و ناهماهنگی بين کاربری‌های شهری است، بنابراين برنامه ريزان شهری بايد به عوامل مختلف (کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، نحوه استفاده از اراضی و محله بندی، مسکن و ترافيک، فضای سبز و غيره) در رابطه با جمعيت و سطوح مورد نياز در برنامه ريزی کاربری توجه اساسی داشته باشند تا اين فرايند چه در مرحله تهيه و چه در مرحله اجرا به موفقيت بيانجامد.
کلید واژگان :شهرهاي كوچك، كاربري اراضي شهري، برنامه ريزي كاربري اراضي شهري، لامرد
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک