رابطه اخلاق کار اسلامی با درگیری شغلی

مقدمه: امروزه سازمان‌ها در بافت جوامع اسلامی توجه خود را معطوف به اخلاق و ارزش‌های اخلاقی نموده‌اند، چرا که احتمال می‌رود کارکنانی که پایبند به اخلاق کار اسلامی هستند، اشتیاق و انرژی بیشتری را در رابطه با کار خود نشان می‌دهند. با این رویکرد، هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت اخلاق کار اسلامی و در گیری شغلی در میان کارکنان دانشگاه کردستان و نیز بررسی ارتباط این دو متغیر با یکدیگر بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری عبارت از کلیه کارکنان دانشگاه کردستان به استثنای کارکنان شرکتی و خدماتی بودند. نمونه‌ای به حجم 116 آزمودنی به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده‌ها پرسشنامه اخلاق کار اسلامی و پرسشنامه درگیری شغلی کاننگو بودند. روایی پرسشنامه‌ها بر اساس نظر متخصصان و پایایی آن‌ها با استناد به ضریب آلفای کرونباخ بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون t تک نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان صورت گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که میانگین اخلاق کار اسلامی کارکنان 19/4 و به‌طور معنی‌داری بالاتر از متوسط (p < .01) و میانگین درگیری شغلی 12/3 و در سطح متوسط بود (p > .05). بین اخلاق کار اسلامی و مؤلفه‌های آن با درگیری شغلی روابط معنی‌داری وجود داشت. همچنین مشخص شد که دو مؤلفه‌ی نگرش مثبت نسبت به کار (p < .01) و توجه به رشد دیگران و رفاه جامعه (p < .05) نقش معنی‌داری در پیش‌بینی درگیری شغلی کارکنان داشتند. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاکی از ارتباط مثبت و معنی‌دار بین اخلاق کار اسلامی با درگیری شغلی کارکنان دانشگاه کردستان بود. بنابراین به نظر می‌رسد تلاش در جهت استقرار فضای کاری اخلاق‌مدارانه و تشویق و ترغیب کارکنان به انجام فعالیت‌های کاری مبتنی بر آموزه‌های اسلامی، می‌تواند زمینه‌ها‌ی ارتقای درگیری شغلی کارکنان را فراهم آورد.

اخلاق کار اسلامی، درگیری شغلی، کارکنان دانشگاه کردستان