در شعر جانبداری ازاندیشه، یا حضور اندیشه در شعر، امری جدی است. این نظر دقیقاً در نقطه مقابل نظر طرفداران شعر ناب است. از نظر پیروان شعرناب، نثر قلمرو اندیشه است و عالم شعر جای تفکر و اندیشه نیست، از این رو هر نوع فکر و اندیشه ای به شعریت شعر لطمه می زند. با این طرز فکر است که این شاعران نظریه ی "هنر برای هنر" را تایید می کنند. اما در مقابل این گروه کسانی هستند که شعر فاقد اندیشه و محتوا را نمی پذیرند و می¬گویند: شاعری که دارای اندیشه های بلندی باشد، می داند هدف از نوشتن او چیست؛ به عبارت دیگر، می نویسد چون چیزی برای گفتن دارد. این جستار به روش کتاب خانه ای و به شیوه ی تحلیل محتوا به بررسی اندیشه های طالب آملی در رباعیاتش می پردازد و ابعاد مختلف این اندیشه ها را در شعر او تحلیل می کند. نتیجه بیانگر این است که اندیشه های عرفانی ،عاشقانه ، خیّامی ، مدحی، مفاخره و بثّ الشکوی از مهم ترین موتیف های رباعیات طالب است.
کلید واژگان :طالب آملی، رباعیات، اندیشه، شعر فارسی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک