ارزش تشخيصي انزيم تلومراز در اسمير تهيه شده از بيماران جهت تشخيص كارسينوم سلول سنگفرشي دهان

سابقه و هدف: كارسينوم سلول سنگفرشي (SCC) شايعترين بدخيمي حفره دهان است. در حال حاضر بهترين روش تشخيصي آن برداشت بيوپسي از بيمار است، گرچه در سال هاي اخير استفاده از روش هاي غير تهاجمي تر مانند Brush biopsy و سيتولوژي معمول شده است. بيشتر تومورهاي بدخيم در انسان خصوصا SCC دهان با تلومراز همراه بوده، رابطه مستقيمي بين بدخيمي و ميزان بروز ژن hTERT وجود دارد. از رديابي اين ژن در اسمير تهيه شده از سرطان سلول هاي سنگفرشي دهان به عنوان يك روش تشخيصي كاملا غير مهاجم استفاده شده است. هدف اين تحقيق تعيين ميزان بروز ژن hTERT آنزيم تلومراز در SCC دهان و مقايسه آنها با سلول هاي مخاطي نرمال بود. مواد و روشها: اين تحقيق يك كارآزمايي باليني از نوع تشخيصي بود. از 18 بيمار با بدخيمي OSCC در درجات مختلف و در محل هاي مختلف دهان اسمير تهيه و نمونه هاي كنترل نيز از ناحيه سالم مقابل ضايعه بدست آمدند. سپس ميزان بروز ژن hTERT آنزيم تلومراز به دو روش Reverse Transcriptase- PCR و Nestes PCR مورد بررسي قرار گرفت. براي بررسي آماري از تست دقيق فيشر استفاده گرديد. يافته ها: از 18 اسمير تهيه شده از ناحيه ضايعه در 8 مورد hTERT بروز پيدا كرد و در هيچ كدام از 18 مورد نمونه كنترل، اين ژن رديابي نشد كه اين يافته از نظر آماري كاملا معني دار بود (P<0.003). بر اساس نتايج حاصل، آزمون تلومراز از اختصاصيت بسيار بالايي برخوردار بود. اما موارد مثبت تشخيص داده شده توسط اين آزمون با قاطعيت بيشتري به بيوپسي نياز دارند. نتيجه گيري: با توجه به اينكه ارزش اخباري مثبت تست 100 درصد بوده است موارد مثبت حاصل از اين تست قطعا سالم نيستند.

سرطان سلول هاي سنگفرشي، آنزيم تلومراز، اسمير