با توجه اهمیت ورزش، اماکن ورزشی باید به گونه ای در سطح شهر پراکنده باشد که عموم مردم بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. در حال حاضر، يكي از مهمترين مشكلات موجود در شهرها استقرار نامناسب فضاهاي ورزشي مي باشد. به نحوي كه بسياري از افراد جامعه به علت عدم دسترسي به آنها نمي توانند از مكانهاي ورزشي بصورت مطلوب استفاده نمايند. حل این مشکلات به برنامه ريزي و مديريت در زمينه مكان يابي با روش های نوین مایید سیستم اطلاعات جغرافیایی( (GIS و روشهای تصمیم گیری چند معیاره(MCDM) نياز دارد. هدف این تحقیق تلفیق (MCDMوGIS) به منظور ارائه مدلی پیشنهادی جهت مکان گزینی اماکن ورزشی برای تساوی در دسترسی است. روش تحقیق: توصیفی_تحلیلی و نوع آن کاربردی است. اطلاعات بدست آمده از طریق نرم افزارهای ARCGIS در قالب لایه های اطلاعاتی تحلیل می گردد. و بعد از تهیه نقشه ها، با روی هم قرار دادن آنها بهترین مکان مشخص می شود.به منظور وزندهی به معیارها بر اساس مدل AHP از پرسشنامه و نرم افزار ExpertChoice استفاده شد. از نتایج این تحقیق ارائه مدل بهینه مکان بابی برای فضاهای ورزشی است که در 4 مرحله انجام شد:1- تعیین و الویت بندی معیارها 2- تعیین محدودیت های منطقه و شعاع عملکردی 3- آماده سازی لایه های مربوط به دو مرحله قبل 4- همپوشانی نقشه ها و انتخاب بهترین مکان. برای وزن دهی به معیارها از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد که به تعیین و الویتبندی 4 معیار: جمعیت، پتانسیل توسعه، همجواری و دسترسی منجر شد. نتیجه گیری: با توجه به مدل ارائه شده و تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل های تصمیم گیری می توان در ساخت اماکن و توزیع عادلانه آنها در سطح شهر، تحرک و در نتیجه آن سلامت اجتماعی را به شهروندان هدیه داد و باعث صرفه جویی در هزینه و بهره وری حداکثر شد.
کلید واژگان :مدل، مکان گزینی، اماکن ورزشی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، تصمیم گیری چند معیاره
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک