يكي از بخشهاي اصلي سيستم پولي بين الملل مديريت ذخاير ارزي است كه سطح و تركيب ارزي بهينهي ذخاير خارجي را تعيين ميكند. در اقتصادهاي نوظهور بويژه كشورهاي صادر كنندهي نفت خام در طول چند سال اخير ذخاير ارزي قابل توجهي انباشته شده است. هرچند، اين اقتصادها براي ذخاير ارزي خود به تنظيم قواعدي كه تركيب آن بهينه باشد تمايل دارند؛ با اين حال، دستيابي آنها به چنين اهدافي سؤال برانگيز است. با وضعيت كنوني اقتصاد جهاني؛ از جمله وقوع بحرانهاي مالي، نوسانهاي ارزش برابري ارزهاي ذخيره ي عمده و امكان ساماندهي جديد در همگرايي ارزهاي جديد، تعيين تركيب ارزي بهينه ي ذخاير خارجي از مهمترين مباحث اقتصاد مالي و اقتصاد بين الملل است. در اين پژوهش از يك الگوي بهينه سازي پويا بر مبناي رهيافت ميانگين- واريانس و رهيافت هزينه ي مبادله براي تركيب ارزي ذخاير رسمي اقتصادهاي برگزيده ي نوظهور و اقتصادهاي برگزيده ي نفتي خاورميانه در دوره ي زماني 2007-1999استفاده شده است. نتايج به دست آمده از اجراي اين تحقيق، پيشنهاد مي كند كه اقتصادهاي برگزيده به منظور كم كردن ريسك كاهش ارزش ذخاير خارجي و بهبود توانايي در پرداخت بدهي هاي خارجي، در تركيب ارزي ذخاير رسمي خود تجديد نظر كنند.
کلید واژگان :ذخاير ارزي، سهم بهينه، اقتصادهاي نفتي خاور ميانه، رهيافت ميانگين - واريانس، رهيافت هزينه ي مبادله
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک