تحليلي بر ساختار تشكيلاتي سازمان متولي گردشگري در ايران

در هر جامعه ای بنا بر سیاست های کلان و راهبردهای توسعه ای ممکن است سازمان ها با ساختارهای متفاواتی شکل بگیرند که هر یک بخشی از اهداف توسعه را تحقق بخشند. در این بین صنعت گردشگری فعالیتی خدماتی است که برای ارائه این خدمات سازمان های زیادی را درگیر می کند. صنعت گردشگری امروزه در ردیف صنعت های پر درآمد و پاک و کم هزینه دنیا قرار دارد. کشور ایران از یک طرف دارای جاذبه های طبیعی و باستانی و تاریخی است و از طرف دیکر جمعیت جوان آن رو به افزایش است و از این رو توجه بیش از پیش به این صنعت می تواند زمینه رسیدن به اشتغال کامل , افزایش درآمد ارزی, معرفی تمدن و فرهنگ ایرانی به جهانیان, تعامل گسترده و سازنده با کشورهای دنیا و درهم شکستن مرزهای قومی و اقلیتی را فراهم کند. اما ایران نتوانسته است در این زمینه توسعه لازم را داشته باشد که یکی از دلایل اصلی آن سازمان متولی گردشگری در کشور می باشد. چرا که کشور ایران چه در دوران قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب جایگاه ثابتی در مورد نهادهای تصمیم گیری گردشگری نداشته است و در هر دوره زمانی بسته به اهداف و سیاست های حکومتی نهادهای متعددی تشکیل منتزع و ادغام شده اند که این خود می تواند از عوامل تاثیر گذار بر رکود برنامه های سازمانی باشد . در این تحقیق با دیدی تحلیلی انتقادی به بررسی سازمان متولی گردشگری پرداخته می شود.

توسعه، سازمان و نهاد، گردشگری، میراث فرهنگی