الیف و نگارش از گذشته در نزد ایرانیان از جایگاه خاصی برخوردار بوده است. و از لحاظ تاریخی به زمانهای بسیار کهن باز میگردد. مسلمانان نیز پس از اسلام، و از اوایل قرن اول هجری با ثبت و یادداشت آیات و احادیث فعالیت حرفهای خود را در حوزه نگارش آغاز نمودند. پس از ورود دین اسلام به ایران، آثار ایرانی جنبه دیگری به خود گرفت و به شدت متاثر از فرهنگ اسلامی شد. این تاثر به نوبه خود موجب ارائه بازخوردهایی نیز به آثار اسلامی شد، و در گسترش و ایجاد شکلهای جدیدی از آثار اسلامی نقش به سزایی ایفا نمود. بنابراین نوع جدیدی از انتشارات، یعنی انتشارات ایرانی-اسلامی، بوجود آمد که مانند دیگر بافتها و کشورها، دارای ویژگیهای بومی خاص و متفاوتی از دیگر انتشارات هستند. در گذشته برای ثبت اطلاعات کتابشناختی انتشارات ایرانی-اسلامی از فرایندی به نام فهرستنگاری استفاده میشد که سیاههها و فهرستهایی از مجموعههای شخصی و کتابخانهها تولید مینمود. در ایران، پس از تاسیس رشته کتابداری، قواعد فهرستنویسی کشورهای انگلوساکسون (AACR2) به دلیل قوت و پاسخگویی نسبت به بخشی عمده از نیازهای بومی مورد توجه قرار گرفت، و از آن پس در کتابخانهها و مراکز خدمات کتابداری متداول شد. اما این قواعد به دلیل مبنای طراحی خود –یعنی ویژگیهای انتشارات کشورهای انگلوساکسون و دین مسیحیت- همواره نسبت به ویژگیهای بومی انتشارات ایرانی-اسلامی کاستیهایی را نشان میداد. تا کنون در خصوص بومی سازی این قواعد، تلاشهایی از سوی کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران و دیگر اشخاص حقیقی و حقوقی انجام گرفته است. با این وجود هیچگاه قواعد یاد شده پاسخگوی کامل نیازهای بومی نبوده است. تجربیات عملی کتابخانهها، انجام گسترشها از سوی برخی اشخاص حقیقی و حقوقی، و برخی مطالعات و پژوهشهای صورت گرفته از جمله پژوهش آراسته (1389)[2] دلیلی بر این مدعاست
کلید واژگان :استاندارد، توصیف، دسترسی، RDA
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک