هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین استفاده از مکانیزم های دفاعی بر میزان خودکارآمدی ورزشکاران بود. نمونه پژوهش 70 نفر از ورزشکاران شهرستان آباده بودند که به صورت خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مکانیزم های دفاعی(DMQ) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE) استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین مکانیزم دفاعی مورد استفاده در گروه مورد مطالعه، توجیه عقلی می باشد. بین مکانیزم های واپس رانی، فرافکنی، بازگشت، واکنش وارونه و انکار با خودکارآمدی رابطه منفی معنادار وجود دارد. بین مکانیزمهای جبران، همانندسازی، خیالبافی، والایش و توجیه عقلی با خودکارآمدی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بین مکانیزمهای دفاعی تبدیل، درون فکنی، دلیل تراشی و جابه جایی با خودکارآمدی رابطه معنادار وجود ندارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون چند متغيري نشان داد كه بهترين متغيرهاي پيش بين براي خودکارآمدی ورزشکاران از بين مکانیزمهای دفاعی به ترتيب، توجیه عقلی و فرافکنی و واپس رانی است.
کلید واژگان :مکانیزم های دفاعی، خودکارآمدی، ورزشکاران
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک