تغييرات مورفو-فيزيولوژيک در نهال هاي يک ساله گلداني دارتالاب (Taxodium distichum) تحت تيمارهاي تنش غرقابي با عمق هاي سه و 15 سانتي متر بالاي سطح خاک، و شاهد (آب دهي بر اساس ظرفيت زراعي) در طول يک دوره 120 روزه، در شرايط عرصه، به صورت کاملا تصادفي، در شهرستان نور با اقليم مرطوب بررسي گرديد. در پايان دوره آزمايش، تمام نهال ها در سطوح مختلف تيمار زنده ماندند. غرقابي باعث کاهش رويش ارتفاعي دارتالاب در تيمار با عمق 15 سانتي متر شد، در حالي که بين سطوح شاهد و غرقابي سطحي (سه سانتي متر) تفاوت معني داري ديده نشد (p<0.05). با افزايش عمق غرقابي رويش قطري نهال ها افزايش يافت، به طوري که غرقابي عمقي داراي بيش ترين رويش قطري بود. طول ريشه و ميانگين بيوماس خشک برگ، ساقه و ريشه در سطح شاهد، به طور معني داري نسبت به دو سطح ديگر بيش تر بود (p<0.05). مقدار بيوماس ساقه در سطح غرقابي عمقي کم ترين مقدار بود و بين دو سطح ديگر تفاوتي وجود نداشت. سطح مخصوص برگ در سطح شاهد بيش ترين مقدار بود و بين دو سطح ديگر تفاوتي ديده نشد. در بين سطوح مختلف تيمار از نظر نسبت بيوماس ريشه به اندام هاي هوايي، نسبت ريشه به بيوماس کل و اندام هاي هوايي به بيوماس کل، تفاوت معني داري ديده نشد (p<0.05). مقدار کلروفيل برگ نهال هاي غرقابي به طور معني داري کم تر از شاهد بود و بين سطوح غرقابي تفاوتي وجود نداشت. پاسخ هاي متفاوت مورفو-فيزيولوژيک نهال دارتالاب دلالت بر برخي سازگاري هايي دارد که باعث مقاومت اين گونه در مرحله رويشي نهال به تنش غرقابي مي شود.
کلید واژگان :بيوماس، پرولين، تنش غرقابي، سطح برگ.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک