تاثير تاج پوشش، شيب و جهت بر استقرار زادآوري در جنگل هاي زاگرس (مطالعه موردي: دوويسه، مريوان)

اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين درصد تاج پوشش (در چهار طبقه ي 1-0، 5-1/1، 25-1/5 و بيش تر از 25 درصد)، شيب (سه طبقه 30-0، 60-30 و بيش تر از 60 درصد) و جهت دامنه (چهار طبقه ي شمالي، جنوبي، شرقي و غربي) بر استقرار زادآوري (در سه طبقه ارتفاعي کم تر از 5/0، 5/1-5/0 و بيش تر از 5/1 متر و بر اساس مبدا دانه زاد يا شاخه زاد) گونه هاي دارمازو (Quercus infectoria)، وي ول (Q. libani)، بلوط ايراني (Q. brantii var. persica) و زالزالک (Crataegus pontica)، در جنگل دوويسه مريوان، كردستان، انجام گرفت. تعداد 115 قطعه نمونه 1200 متر مربعي مستطيلي شکل با روش نمونه برداري تصادفي-سيستماتيک، در يک مساحت 430 هکتاري برداشت شدند. درصد تاج پوشش درختان، در سطح پلات اصلي محاسبه و گونه غالب هر پلات به دست آمد. براي مطالعه زادآوري، از يک ميکروپلات دايره اي به مساحت 12 مترمربع در مرکز هر پلات استفاده شد. نتايج نشان داد که تعداد زادآوري دانه زاد در مقايسه با شاخه زاد بسيار کم است. بيش ترين زادآوري متعلق به بلوط ايراني است و بيش ترين تعداد زادآوري، مستقل از گونه، مربوط به طبقه ارتفاعي کم تر از 5/0 متر مي باشد (4/62 درصد). طبقه 1/5 تا 25 درصد تاج پوشش، از بيش ترين تعداد تجديدحيات برخوردار بود (4/48 درصد). شيب 60-30 درصد نيز بيش ترين تعداد زادآوري گونه ها در ارتفاع هاي مختلف را به خود اختصاص داده است (6/64 درصد). به جز گونه بلوط ايراني که تعداد زادآوري آن در جهت جنوبي بيش ترين تعداد را داشت، بقيه گونه ها در جهت شمالي بيش ترين زادآوري را نشان دادند. لازم است با انجام بررسي هاي جامع، وضعيت تجديدحيات طبيعي جنگل هاي زاگرس در ارتباط با شرايط تبديل بذور به زادآوري، استقرار زادآوري در شرايط مختلف فيزيوگرافيکي، اقليمي و خاکي بررسي شود.

تاج¬پوشش، جهت، زادآوري، زاگرس، شيب، مريوان.