به منظور بررسی اثرات مقادير سيليس و پتاسیم بر شاخص‌هاي زراعي و عملكرد دانه برنج رقم طارم هاشمي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي واقع در شهرستان ساري در سال 1389 اجرا شد. مقادير سيليس در چهار سطح 0، 250، 500 و 750 كيلوگرم در هكتار به عنوان عامل اصلي و مقادیر پتاسیم در چهار سطح 0، 30، 60 و 90 كيلوگرم در هكتار پتاس خالص به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد حداكثر عملكرد دانه (612 گرم در متر مربع) تحت ميزان 750 كيلوگرم سيليس در هكتار حاصل شد، چون بيشترين تعداد پنجه در كپه، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، تعداد كل خوشه‌چه در خوشه و تعداد خوشه‌چه پر نيز تحت اين تيمار به دست آمد. بيشترين تعداد پنجه بارور، درصد خوشه‌چه پر در خوشه، وزن هزار دانه، در نتيجه عملكرد دانه (3/575 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (6/35 درصد) با كاربرد 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار حاصل شد. حداكثر درصد خوشه‌چه پر در خوشه تحت اثر متقابل مقادير 750 كيلوگرم سيليس در هكتار × 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار به دست آمد. عملكرد دانه با تعداد كل پنجه در كپه، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، تعداد كل خوشه‌چه در خوشه و تعداد خوشه‌چه پر در خوشه همبستگی مثبتی نشان داد. شاخص برداشت با طول برگ پرچم، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، تعداد خوشه‌چه پر، درصد خوشه‌چه پر و عملكرد دانه همبستگی مثبت نشان داد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده مقادير 750 كيلوگرم سيليس در هكتار و 90 کیلوگرم پتاسيم در هکتار به علت افزايش شاخص‌هاي زراعي و عملكرد دانه به عنوان تیمار مناسب معرفي مي‌گردند.
کلید واژگان :برنج، پتاسیم، سيليس، شاخص‌هاي زراعي، عملكرد دانه.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک