چکیده :

به دنبال کودتاي 28 مرداد 1332 که امريکايي ها صاحب موقعيت فوق العاده اي در ايران شدند ، کمونيست ها تبليغات گسترده اي را عليه رژيم پهلوي آغاز کردند. دولتمردان امريکا با نگراني از اين گونه تبليغات در سطح جهان بر آن شدند تا براي جلوگيري از انقلاب سرخ و مبارزه با نفوذ شوروي مجموعه اصلاحات ليبرالي به ويژه در چارچوب اصلاحات ارضي را در کشورهاي تحت نفوذ سياست هاي غرب آغاز کنند. آنان در اين راستا از به قدرت رسيدن دکتر علي اميني که قبلاً وفاداري خود را به سياست هاي امريکا نشان داده بود ، به عنوان نخست وزير ايران حمايت کردند. اميني در بهار 1340 با حمايت کندي رئيس جمهور دموکرات امريکا موفق به تشکيل دولت در ايران شد. انجام اصلاحات ارضي و نيز ايجاد فضاي سياسي مطلوب نظر امريکا دو مأموريت بزرگ کابينه ي اميني بود. قدرت يابي بيش از حد اميني که با انحلال مجالس شوراي ملي و سنا خود را نشان داده بود محمد رضا پهلوي را نگران از تبديل شدن اميني به رقيبي براي سلطنت خود کرد. عدم همکاري نيروهاي سياسي منتقد حکومت همچون جبهه ي ملي نيز بر ميزان مخالفت ها با دولت اميني افزود و در اين شرايط شاه ايران با سفر به واشنگتن خواهان به دست گيري رهبري اصلاحات مورد نظر امريکا شد. همکاري شاه و کندي که تحت عنوان انقلاب سفيد در تاريخ ايران مطرح شد ، نقطه پايان دولت اميني بود.

کلید واژگان :

علي اميني ، اصلاحات ارضي ، انقلاب سفيد ، محمد رضا پهلوي ، ايران ، روابط خارجی ، ايالات متحده امريکا.



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک