مکان یابی، از جمله تحلیل های مکانی است که تاثیر فراوان در کاهش هزینه های ایجاد و راه اندازی فعالیت های مختلف دارد. به همین دلیل، یکی از مراحل مهم و اثرگذار پروژه های اجرایی به شمار می رود. یکی از دلمشغولی های برنامه ریزان شهری در فضاهای شهری طراحی و مکان یابی فضاهای خدماتی مناسب و مطلوب می باشد. هدف اصلی تاسیس ایستگاه های آتشنشانی تامین بخشی از امنیت شهر در راستای برنامه های از قبل تعریف شده آنها می باشد. لازمه رسیدن به این هدف اعمال دید سیستماتیک و یکپارچه به عناصر شهری به صورت میکرو و جهت دهی ساختار شهر به صورت ماکرو می باشد که این مهم در قالب استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره تا حد زیادی دست یافتنی است. این پژوهش قصد دارد با استفاده از دو روش TOPSIS و تخصیص خطی به رتبه بندی نواحی شهری شهر ماکو پرداخته و نتایج آن را با یکدیگر مقایسه کند. این دو مدل از روش های تصمیم گیری چند معیاره بوده و در مدل های جبرانی قرار می گیرد و روش TOPSIS در زیر گروه سازشی و روش تخصیص خطی در زیر گروه هماهنگ قرار دارد. یافته ها و نتایج تحقیق نشان می دهد که در روش TOPSIS بین ۵ ناحیه فوق الذکر ناحیه ۳ با ۴۷/۰ امتیاز در رتبه اول و ناحیه ۴ با ۴۲/۰ در رتبه آخر قرار گرفته است و نواحی ۱،۵،۲ به ترتیب با ۴۶/۰، ۴۵/۰، ۴۴/۰ در رتبه های بعدی قرار گرفته اندو نتایج حاصل از روش تخصیص خطی نشان می دهد که در ۵ ناحیه شهری ناحیه ۳ در رتبه اول و ناحیه ۴ در رتبه آخر قرار گرفته است و نواحی ۱،۵،۲ به ترتیب در رده های بعدی جای گرفته است. باید گفت که نتایج حاصل ز این دو روش کاملا شبیه یکدیگر می باشد با این تفاوت که در روش TOPSIS مناطق با امتیاز رتبه بندی شده است که در روش تخصیص خطی این امتیاز را ندارد.
کلید واژگان :تاپسیس، تخصیص خطی، مکان یابی، ایستگاه آتشنشانی، ماکو
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک