هدف از اجراي پژوهش حاضر، ارزیابی ارزیابی همگرایی دو روش آزمایشگاهی در برآورد آمادگی قلبی تنفسی در زنان و مردان ميانسال غير فعال 30 تا 60 ساله بود. بدين منظور از ميان زنان و مردان ميانسال غير فعال 30 تا 60 ساله داوطلب ،60 فرد سالم) 30 زن و 30 مرد) به عنوان نمونة نهايی انتخاب شدند .آزمودنی ها دو پروتکل تمريني را در شرايط آزمايشگاهي (رطوبت نسبی ۴۳ % و درجة حرارت 25) اجرا کردند. برای برآورد مقادير آمادگی قلبی- تنفسي از دو روش برآورد استفاده شد و براي ارزيابي همگرايي آزمون ها از روش بلاند- آلتمن استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين Vo2max برآورد شده از آزمون نوارگردان بالك و وير و آزمون 5 دقيقه اي بالك در زنان و مردان ميانسال غير فعال همگرايي قابل قبولي در محدوده 95% وجود دارد. اگرچه آزمون 5 دقيقه اي بالك نسبت به آزمون نوارگردان بالك و وير مقادیرحداكثر اكسيژن مصرفي زنان را با بيش تخمینی اندک و مقادیرحداكثر اكسيژن مصرفي مردان را با كم تخميني اندك برآورد نموده است، اما می توان گفت فرض در محدوده همگرایی 95% قابل قبول می باشد. به نظر مي رسد هنجارهاي توسعه يافته روش 5 دقيقه اي بالك ، برآورد مناسبي از آمادگي قلبي عروقي زنان و مردان ميانسال غيرفعال منطقه قفقاز را دارد، بنابراين با آزمون زير بيشينه بالك مي توان بدون نياز به تجهيزات گران قيمت آزمايشگاهي و تيم هاي مراقبت پزشكي به صورت زير بيشينه با حداقل تلاش و خطرهاي اجراي آزمون بيشينه سطوح گسترده جمعيتي را برآورد كرد.
کلید واژگان :حداكثر اكسيژن مصرفي، همگرايي، روش آزمايشگاهي، زنان و مردان غيرفعال
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک