زمينه و هدف: داشتن خوشبيني و خودكارآمدي و اضطراب كمتر در موقعيت هاي اجتماعي نقش تعيين كننده اي در بهزيستي روانشناختي افراد جامعه دارد. در همين راستا هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه اضطراب اجتماعي، خوشبيني و خودكارآمدي با بهزيستي روانشناختي در دانشجويان بود. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه تبريز مي باشندكه از اين تعداد 400 نفر(200 دختر و 200 پسر) به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعي واتسون، آزمون سبكهاي اسنادي پترسون، مقياس خودكارآمدي شرر و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف استفاده شد. داده هاي پژوهش با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيري توسط SPSS.16 تجزيه تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد بين اضطراب اجتماعي و بهزيستي روانشناختي رابطه منفي معناداري وجود دارد ولي بين خوشبيني و بهزيستي روانشناختي و همچنين بين خودكارآمدي و بهزيستي روانشناختي رابطه مثبت معني داري وجود دارد. از سويي نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه متغيرهاي خوشبيني، خودكارآمدي و اضطراب اجتماعي 33 درصد از واريانس بهزيستي روانشناختي را تبيين مي كنند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، با افزايش ديدگاههاي خوشبينانه و خودكارآمدي و تدوين برنامه هايي براي كاهش اضطراب اجتماعي مي توان بهزيستي روانشناختي افراد را بهبود بخشيد.
کلید واژگان :اضطراب اجتماعي؛ خوشبيني؛ خودكارآمدي؛ بهزيستي روانشناختي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک