رابطه ي اميدواري و تاب آوري با بهزيستي روان شناختي در دانشجويان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه اميدواري و تاب آوري با بهزيستي روانشناختي در دانشجويان دانشگاه تبريز بود. روش: روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماری اين پژوهش شامل کليه دانشجويان دانشگاه تبريز به تعداد 15000 بودند که از اين ميان تعداد 400 نفر (200 پسر، 200 دختر) بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گيری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه اميدواري ميلر، مقياس تاب آوري كونور و ديويدسون و مقياس بهزيستی روانشناختی ريف استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش هاي آماري ضريب همبستگی پيرسون، تحليل رگرسيون گام به گام مورد بررسي قرار گرفت و كليه مراحل توسط نرم افزار SPSS محاسبه گرديد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که بين اميدواري و تاب آوري با بهزيستي روانشناختي رابطه مثبت و معني دار وجود دارد. از سويی نتايج نشان داد که متغيرهاي پيش بين قادرند تغييرات بهزيستی روانشناختی را پيش بينی کنند. نتيجه گيري: بر اساس داده‌ها افرادی كه از اميدواري و تاب آوري بالايي برخوردارند از بهزيستي رواني بالايي نيز برخوردارند.

اميدواري، تاب آوري، بهزيستي رواني.