ذرت دانه اي پس از گندم و جو به عنوان سومين محصول استراتژيك كشاورزي در جهان ، اهميت دارد . در ايران نيز اين محصول به عنوان منبع اصلي تامين انرژي در تغذيه ي طيور داراي اهميت است . در اين پژوهش با استفاده از روش برنامه ريزي خطي ، مزيت نسبي ذرت دانه اي با 1383 در شهرستان هاي مناطق سرد خشك و نيمه خشك استان فارس - استفاده از داده هاي سال 84 مورد بررسي قرار گرفته است . نتايج بدست آمده از برآورد شاخص هاي مزيت نسبي نشان داد ، با وجود اينكه ذرت دانه اي در همه ي شهرستان هاي مورد مطالعه ي استان فارس داراي مزيت نسبي است ، تنها در شهرستان نيريز سطح زير كشت محصول ذرت دانه اي در الگوي بهينه ي كشت ، افزايشمي يابد . همچنين مقايسه ي الگوي بهينه ي كشت ناشي از مدل هاي برنامه ريزي خطي با رتبه بندي محصولات بر اساس شاخص هاي مزيت نسبي بيانگر آن بود كه محدوديت و ميزان دسترسي به منابع ، منجر به انتقال مزيت نسبي در توليد ، از محصولي به محصول ديگر مي شود . عامل هايي همچون سياست هاي حمايتي ، تناوب زراعي و محدوديت منابع نيز مي تواند در مزيت نسبي ، تركيب و مقدار بهينه ي كشت ، كارآمد باشند..
کلید واژگان :ذرت دانه اي ، مزيت نسبي ، برنامه ريزي خطي ، فارس ، الگوي بهينه ي كشت
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک