چکیده :

ابوالفوارس، شاه بن شجاع کرماني (درگذشته 288 ه.ق) شاهزاده اي است که از دنيا روي گرداند و به تصوف روي آورد. او خود را در طريقت به ابوحفص حداد (در گذشته 264 ه.ق) منسوب کرده و ابوعثمان حيري (درگذشته 298 ه.ق)، از بزرگان متصوفه، از شاگردان وي بوده است. کتاب او، مرآه الحکما، در گذر زمان از بين رفته؛ اما در لابه لاي کتاب هاي صوفيان، خصوصا تذکره ها، پاره اي از سخنان او به صورت پراکنده آمده است. بررسي و ريشه يابي اين سخنان نشان مي دهد که اغلب آنها برگرفته از طبقات الصوفيه سلمي است و با توجه به گرايش سلمي به ملامتيه، شاه شجاع نيز ملامتي خوانده شده است. در اين مقاله سخنان شاه بن شجاع از منابع معتبر جمع آوري و طبقه بندي و تحليل و ريشه هاي انديشه ملامتي او نشان داده شده است.

کلید واژگان :

شاه بن شجاع، صوفيان کرمان، مرآه الحکما، ملامتيه، صوفيه



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک