آبشش ماهي بطور مستقيم در معرض آلاينده هاي محيط آبي قرار دارد يكي از اندام هاي مهم در رابطه با بررسي اثرات آلاينده هاي محيطي مي باشد، بنابراين اين تحقيق با هدف بررسي بافت آبشش بچه تاسماهيان ايراني وحشي به انجام رسيد. این پژوهش به بررسی بافت آبشش50 عدد تاسماهی ایرانی که با ترال طی سال های 1391 و 1388 از آبهای ایرانی حوضه جنوبی دریای خزر از آستارا در استان گیلان تا بندر ترکمن در استان گلستان صید شده بودند پرداخته است. ماهیان صید شده پس از زیست سنجی، تکه کوچکی از بافت آبشش ماهیان در محلول بوئن تثبیت سپس به آزمایشگاه بافت شناسی انتقال یافتند. نمونه بافت ها در آزمایشگاه به روشهای مرسوم بافت شناسی آب گیری، شفاف سازی، قالب گیری و رنگ آمیزی گردیدند. اسلایدهای بافتی تهیه شده با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. در مطالعه ساختار میکروسکوپی از 50 عدد بافت آبشش نمونه برداری شده از تاسماهی ايراني عوارضی چون تغییرات برگشت پذیر، تغییرات پیشرونده گشاد شدن مویرگها، اتصال تیغه های آبششی ثانویه، پرخوني و هیپرپلازی مشاهده گردید. مطالعات حاصل از بررسی بافت شناسی آبشش نشان داد آلاينده هاي زیست محيطي مي تواند ناهنجاري هاي مرفولوژيك را در آبشش ماهي القاء كنند. و اگر ميزان اين آلاينده ها از حد مجاز و استاندارد تجاوز كند مي تواند علاوه بر تلفات ماهي، براي مصرف كننده از جمله انسان خطر آفرين باشد.
کلید واژگان :دریای خزر، تاسماهی ايراني ، آبشش، بافت شناسی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک