عوامل اجتماعی ـ فرهنگی مؤثر بر گرایش به نزاع طایفه‌ای (مورد مطالعه: عشایر ایل پیجیک، شهرستان اهر)

نزاع به درگیری بین گروهی اطلاق می‌شود که بر سر ناسازگاری ارزشی، مسائل ناموسی، کمیابی منابع، فشار گروه‌ها، عصبیت اجتماعی و مواردی از این نوع در جوامع روستایی رخ می‌دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که چه عواملی در گرایش جوامع روستایی به نزاع طایفه‌ای تأثیرگذار است؟ روش: روش مورد استفاده از نوع پیمایشی بوده و از طریق فرمول کوکران حجم نمونه 270 نفر تعیین و به طور تصادفی توزیع شده است. یافته‌ها: یافته‌های توصیفی نشان می‌دهد 90.74% شرکت در نزاع طایفه‌ای را نشانه غیرت و مردانگی و 59.25% نقش ریش‌سفیدان را در بروز نزاع و حمایت از هم ایلی تأثیرگذار دانسته‌اند. 49.62% از افراد اعتقادی به کار آیی قانون در نزاع ندارند و قدرت بدنی و زور خود را مؤثر می‌دانند. 74.07% اعلام کردند که حاضر نیستند درهرصورت ازدواج برون گروهی در بین طوایف صورت بگیرد و 70% اعلام داشتند که در مراسم سوگ همیاری محلی وجود دارد و مردم سوای اختلافات و کینه‌ها به کمک هم می‌شتابند. یافته‌های استنباطی نشان می‌دهد که بین متغیرهای انسجام اجتماعی (41%-)، مسئله ناموسی (55%)، کمیابی منابع (61%-)، اعتماد اجتماعی (25%-)، جامعه‌پذیری (48%) با گرایش به نزاع طایفه‌ای معنادار و متغیر محرومیت نسبی و کنترل اجتماعی با نزاع طایفه‌ای معنادار نبوده است. ضریب همبستگی چندگانه برابر با 671/0 و ضریب تعیین برابر با 0421/ هست.

نزاع، عشایر، کمیابی منابع