پژوهش حاضر به بررسي تأثير يادگيري به شيوة مشاركتي در تفكر خلاق (سيالي، انعطاف پذيري، اصالت، بسط) دانش آموزان پاية پنجم ابتدايي در درس علوم تجربي مي پردازد. اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي و با استفاده از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل صورت گرفته است. جامعة آماري اين پژوهش شامل همة دانش آموزان پسر پاية پنجم ابتدايي شهرستان كوهدشت در سال تحصيلي 1391- بالغ بر 300 نفرند كه از ميان آنان 45 نفر به صورت تصادفي، به منزلة 1390 نمونة پژوهش، انتخاب شدند و در دو گروه كنترل و آزمايش نيز به شكل تصادفي جاي گرفتند. روش نمونه گيري از نوع نمونه گيري تصادفي خوشه اي بوده است و براي جمع آوري داده ها از آزمون خلاقيت تورنس استفاده شده است. ميانگين ضريب پايايي براي آزمون تصويري تورنس، از 88 % تا 96 % گزارش شده است مستقل براي t و براي تجزيه و تحليل اطلاعات، از آزمون (Torrance, 1974) مقايسة دو گروه كنترل و آزمايش استفاده شده است. نتايج و يافته هاي اين پژوهش نشان داد ميان نمرات خلاقيت دانش آموزاني كه با روش يادگيري مشاركتي آموزش ديده اند با دانش آموزاني كه با روش معمول در مدارس (روش سنتي) آموزش ديده اند تفاوت معناداري وجود دارد و يادگيري مشاركتي در ميان دانش آموزان منجر به افزايش خلاقيت شده است. همچنين، يافته هاي مطالعة مؤلفه هاي تفكر خلاق، كه به صورت جداگانه به مثابة فرضيه هاي ويژه در اين پژوهش تلقي شده اند، نشان داد كه يادگيري مشاركتي در ميان دانش آموزان منجر به افزايش شاخص هاي سيالي (رواني)، انعطاف پذيري، اصالت و بسط تفكر دانش آموزان شده است.
کلید واژگان :يادگيري مشاركتي، خلاقيت، پاية پنجم ابتدايي، شهرستان كوهدشت.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک