هر چند میتوان ادعا نمود که مفاهیم اساسی دینی معنای حقیق و ثابتی دارند اما همواره معانی واژه ها، در طی زمان، دستخوش تغییرات فراوان میشود، و یک واژه در همه حالات به یک معنا بکار برده نمیشود. به عبارت دیگر این نحوه ادراک آدمی است که نحوه حضور مفاهیمی از این دست را در عرصه حیات او رقم میزند. این مقاله نه در پی بررسی تحول تاریخی مفهوم رشد و ارشاد است و نه مدعی دستیابی به معنای حقیقی آن در فرهنگ اسلامی است بلکه تنها سعی دارد فهم خود را به معنای حقیقی و ثابت این مفاهیم نزدیک کند. و از این رهگذر به پیشنهاد یک منظومه معنایی و یک صورت بندی نظری و طرح یک دیدگاه نظری تربیتی بپردازد. به بیان دیگر صرف نظر از تحول تاریخی و کاربردهای امروز ارشاد اسلامی، ئر پی آنست که از طریق مقایسه واژه با سایر مفاهیم متقارب در یک فضای نظری خاص، به تبیین معنای ارشاد اسلامی و یک صورت بندی نظری برای تعیین نسبت این مفهوم با سایر مفاهیم مجاور اقدام کند. این معناکاوی با رویکردی تربیتی و در راستای نظریه ای که نگارنده در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی ارائه کرده است(نظریه بصیرت) انجام میشود بنابراین صرفا از نوع روایی و قران پژوهی بشمار نمیآید. این مقاله بر آن است که با تکیه بر دیدگاهی تربیتی تا آنجا که مقدور است به گونه ای پدیدارشناسانه و بر اساس برداشتی از متون موثق دینی، به تعبیری جدید از ارساد اسلامی دست یابد. با این امید که این تعبیر، از طریق تغییر نگرشهل، در حوزه سیاست گذاری نیز وارد شده و در آن جاری گردد.
کلید واژگان :رشد، ارشاد، تربیت، هدایت، شخصیت، تربیت عقلانی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک