چکیده :

عبد الاعلي موسوي سبزواري (1328/1329ـ1414) از محدثان و عالمان برجسته عصر حاضر و داراي اثار گران سنگي در زمينه دانش هاي مختلف ديني است. در اين ميان، كتاب مواهب الرحمن في تفسير القران از جايگاه ويژه اي برخوردار است زيرا انديشه هاي حديثي علامه موسوي سبزواري را مي توان در اين اثر به خوبي مشاهده كرد. علامه روايات را شارح قران مي داند و به همين دليل در بيان معاني و يا تعيين مصاديق آيات به روايات استناد مي کند. براي رفع ابهام از روايات يا حل تعارض ميان آن ها، شيوه هايي از قبيل توجه به دلالت الفاظ، پرداختن به معاني مجازي و كنايي و نيز تاويل احاديث در كلمات علامه قابل بررسي است. جايگاه نقد در حوزه حديث پژوهي علامه بيانگر آن است كه وي به روايات معارض قرآن، سنت و عقل اعتماد نمي کند و در بررسي روايات، صحت سند را ملاك پذيرش حديث نمي داند و با دقت در محتواي حديث، نظر قطعي خود را در اين باره مي دهد و گاه به رد حديث و طرح آن حكم مي كند.

کلید واژگان :

علامه موسوي سبزواري، مواهب الرحمن في تفسير القرآن، نقد حديث، روش شناسي



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک