بررسي تاثير حساسيت زدايي با حرکات منظم چشم و پردازش مجدد بر استرس بيماران تحت درمان با همودياليز

مقدمه: بیماران همودیالیزی، سطوح باالیی از استرس را تجربه میکنند. این مطالعه به منظور تعیین تأثیر حرکات منظم چشم و پردازش مجدد بر میزان استرس این بیماران انجام شد. روش کار: این مطالعه کار آزمایی بالینی است که بر روی 12 بیمار تحت همودیالیز بیمارستان شهید رجایی کرج در سال 1314-15 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری آسان بود. سپس بیماران بطور تصادفی دریکی از دوگروه آزمون )45 نفر( و کنترل )45 نفر( قرار گرفتند. روش حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد بر روی گروه آزمون به مدت 32 تا 45 دقیقه انجام گردید. گروه کنترل فقط مراقبت معمول را دریافت میکردند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد سنجش استرس همودیالیز بالدری بود که توسط مشاهده گر که نسبت به تخصیص نمونههای گروههای مورد مطالعه بی اطالع بود قبل و بعد از مداخله اندازه گیری و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل دادهها به وسیله نرم افزار SPSS 21 و توسط آمار توصیفی و آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: میانگین و انحراف معیار نمره استرس در گروه آزمون قبل از EMDR 77/15 ± 11/11 و بعد از EMDR 7/33 ± 22/45 بوده است. تجزیه و تحلیل دادهها بین میانگین امتیازات استرس نمونههای پژوهش قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون تفاوت معنی داری را نشان داد )P = 2/221( درحالی که این تفاوت درگروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافتهها بیانگر آن است که روش حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد از جمله روشهایی است که در بیماران تحت همودیالیزکاهش استرس را در رویه درمان به دنبال خواهد داشت. استفاده از این روش درمانی در بیماران تحت همودیالیز منجر به ارتقا سالمت و کاهش استرس آنها خواهد گردید

همودیالیز، حرکات منظم چشم و پردازش مجدد، استرس، تنش روانی