سنجش درجه برخورداري فرهنگي استان هاي كشور

براي سنجش و اندازه گيري ميزان توسعه يافتگي هر بخش (اقتصاد، جمعيت، بهداشت و ...) روشهاي متعددي مانند روش تابع تشخيص (discriminative function) روش آناليز جاذبه اي (gravity analysies) و روش ضريب مكاني (location quotient) وجود دارد. در اين ميان روش تاكسونومي عددي (numerical taxonomy) از مهم ترين روشهايي است كه قادر است با تلفيق مجموعه اي از شاخصهاي بخش مورد نظر، ميزان توسعه يافتگي آن بخش را مشخص سازد. دراين مقاله توسعه يافتگي بخش فرهنگ در استان هاي 25گانه كشور با توجه به 30 شاخص فرهنگي سنجيده شده استو نتايج نشان مي دهد كه استان تهران در ميان ساير استانهاي كشور به دليل شدت توسعه‌يافتگي فرهنگي، استاني ناهمگن است. استان‌هاي آذربايجان شرقي، مركزي، گيلان، اصفهان، مازندران و فارس در گروه استان‌هاي برخوردار، استان‌هاي خراسان، اردبيل، يزد، كرمان، خوزستان، آذربايجان غربي، همدان، زنجان، كرمانشاهان و هرمزگان در گروه استان‌هاي نيمه محروم و استان‌هاي چهارمحال و بختياري، كردستان، بوشهر، سمنان، ايلام، كردستان، سيستان و بلوچستان و كهكيلويه و بوير احمد در گروه استان‌هاي كاملاً محروم فرهنگي قرار دارند.

فرهنگ، توسعه، توسعه فرهنگی، سنجش توسعه