ارزیابی و مکان یابی بهینه ایستگاههای ثابت و سیار امداد و نجات در مناطق روستایی استان گیلان با تاکید بر حوادث غیر مترقبه

وجود منابع گسترده جنگلی، نزولات جوی فراوان که گاها منجر به وقوع سیلاب می گردد،آتش سوزی ها ،حوادث جادهای و زمینلرزه، از یک طرف و گردشگرپذیر بودن، تراکم بالای جمعیتی و پراکندگی نقاط روستایی استان گیلان از طرف دیگر، سبب ضرورت وجود مراکز واکنش سریع در برابر حوادث غیر مترقبه با دسترسی متوازن وعادلانه گردیده است . از این رو این مطالعه به ارزیابی و مکان یابی بهینه ایستگاه های ثابت و سیار امداد و نجات دراین منطقه پرداخته است. روش تحقیق در این مطالعه ترکیبی بوده است. در مرحله اول برای گردآوری داده ها از روش کیفی و در مرحله دوم از روش کمی (AHP) بهره گرفته شد. ابزار اندازه گیری در این مطالعه مصاحبه با کارشناسان و متخصصان امر و بررسی سوابق اسناد و مدارک و تحقیقات پیشین و پرسشنامه استفاده گردید. جامعه آماری شامل خبرگان، کارشناسان دراین زمینه و هم چنین پهنه های روستایی استان گیلان ( 2935روستا را شامل می گردد) بوده است. روش نمونه گیری غیر احتمالی از نوع هدفمند بوده است. اعتبار محتوا با فرمول لاوشه (0.86) و پایایی با روش الفای کرونباخ (0.88) بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار های expert choice و GIS استفاده شده است. بر اساس خروجی مدلهای مورد استفاده 49 نقطه برای احداث پایگاه ثابت و 34 نقطه برای استقرار پایگاه سیار پیشنهاد گردید. همچنین تجهیزات مورد نیاز هر پایگاه و شعاع برد مفید آن نیز بر اساس حداکثر زمان واکنش نسبت به حادثه محاسبه گردید. پراکنش مراکز امداد و نجات به صورت بهینه و با دسترسی متوازن بخصوص در مناطق روستایی صورت نپذیرفته است . بنابراین در روستاهایی که در شرایط ریسک پذیری بالاتری بودند ایستگاه های ثابت پیشنهاد شد و شعاع برد مفید آنها نیز براساس ملاحظات تراکم جمعیت و فعالیت و کیفیت راه های اصلی تعیین گردید . بخش قابل توجه ای از محدوده های اولیه ریسک بالا، به دلیل آنکه شرایط لازم برای احداث ایستگاه ثابت وجود نداشت تحت پوشش عملکردی ایستگاه های ثابت قرار نگرفتند. بنابر ابن به منظور پوشش خلاء به وجود آمده، در برخی نقاط ایجاد ایستگاه سیار( موقت)پیش بینی شد .

مکان یابی، ایستگاه ثابت و سیار، امداد و نجات، حوادث غیر مترقبه، پهنه بندی.