تحلیلی بر الگوی پراکنش فضایی- مکانی فضای سبز و مکان‌یابی بهینه‌ی پارک‌های شهری با بهره‌گیری از مدل ANP ‌و تحلیل شبکه ‌مطالعه‌ی موردی: شهر پیرانشهر

امروزه به دنبال گسترش شهرنشینی و رشد فزاینده‌ی جمعیت، شهرها با مشکلات متعددی از جمله عدم بهره مندی متناسب تمامی شهروندان از خدمات شهری مواجه می‌باشند. پارک‌ها و فضاهای سبز شهری به عنوان یکی از کاربری‌های مهم که جمعیت قابل توجهی با آن سروکار دارند و سطوح قابل توجهی از فضای شهری را نیز به خود اختصاص می‌دهند، با مشکلاتی چون کمبود، توزیع نامتناسب با نیازهای جمعیتی، عدم رعایت همجواری‌ها و غیره روبه‌رو می‌باشند. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی با تأکید بر جنبه کاربردی انجام پذیرفته است، چگونگی توزیع کاربری فضای سبز شهر پیرانشهر بررسی و تحلیل شده و ضمن ترسیم وضع موجود، مکان‌های مناسب جهت ایجاد پارک‌های جدید در راستای دستیابی به وضع مطلوب ارائه گردیده است. این پژوهش با ارائه‌ی الگوی مناسب به دنبال استقرار و توزیع بهینه فضای سبز در شهر پیرانشهر می‌باشد. بدین منظور پس از بررسی وضع موجود و شعاع عملکرد پارک‌ها با استفاده از مدل تحلیل شبکه، معیارهای تأثیرگذار در مکان‌یابی شناسایی، سپس معیارها را تبدیل به لایه‌های اطلاعاتی قابل خواندن برای نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی نموده و وزن نهایی هریک از معیارها باتوجه به میزان تأثیرگذاری توسط نرم‌افزار SuperDecisions و مدل ANPمحاسبه گردید. در نهایت با بهره‌گیری از نتایج حاصل از تلفیق لایه‌های اطلاعاتی زمین‌های شهری برای انتخاب مکان بهینه جهت ایجاد پارک در 5 دسته مناسب تا نامناسب تقسیم‌بندی شد. نتایج حاصل از نتایج حاصل از تحلیل یافته‌ها بیانگر آن است که فضای سبز موجود در شهر پیرانشهر از نظر سازگاری با سایر کاربری‌ها و همچنین از نظر دسترسی، نامتناسب و در رابطه با وسعت شهر به صورت مناسب توزیع نشده است.

پراکنش فضایی-مکانی، مکانیابی، فضای سبز، پیرانشهر