از لوزالمعده موش صحرایی و میمون به دو روش Frosen section و embedding Paraffin مقطع گیری شده و به منظور ردیابی پادتن های ضدجزایر لانگرهانس و با روش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم استفاده شده است. این آزمون بر روی سرم 60 بیمار مبتلا به دیابت، 10 نفر از وابستگان نزدیک آنها(خواهر یا برادر) و 21 نفر از افراد سالم به عنوان کنترل انجام گرفت. علاوه بر این در نمونه هایی که از نظر وجود اتوپادتن مثبت بودند تیتر پادتن نیز تعیین گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که اولا تفاوت کیفی بین لوزالمعده موش صحرایی و میمون وجود ندارد. ثانیا مقطع گیری با روش پارافین بسیار مناسب تر است و ثالثا انجام آزمون با حساسیت 96% و ویژگی 65% روش ارزشمندی در تشخیص بیماران مبتلا به دیابت وابسته به انسولین (IDDM) است.
