ارزیابی تناسب اراضی به منظور توسعه شهری با رویکرد آمایش سرزمین : مطالعه موردی: شهرستان اهواز

توسعۀ پایدار شهری، گونه‌ای از توسعۀ شهری است که می‌تواند استمرار داشته باشد بدون این که موجب تخریب منابع و نظام‌هایی شود که به آن‌ها وابسته است. افزایش روزافزون جمعیت شهرنشین و در پی آن رشد شهرها، توجه به چگونگی کنترل توسعۀ شهرها با برنامه و حرکت در راستای اصول توسعۀ پایدار را الزامی می‌کند. در واقع توسعۀ مناسب شهری هنگامی محقق می‌شود که سرزمین به تناسب قابلیت‌های آن به کار گرفته شود. هدف این پژوهش ارزیابی تناسب اراضی شهرستان اهواز به منظور توسعه شهری می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می‌باشد. ابتدا لایه‌های مناسب در محیط ARCGIS نرمال سازی شده‌اند و با توجه به این که ماهیت پژوهش، تصمیم‌گیری و انتخاب اراضی مناسب می‌باشد از روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره استفاده گردید. بدین ترتیب 15معیار مورد نظر با استفاده از پرسشنامه تکنیک Fuzzy Dematel به وسیله 15نفر از نخبگان حوزه برنامه‌ریزی آمایش سرزمین و برنامه‌ریزی شهری تکمیل کردید و در نرم‌افزار Excel وزن معیارها بدست آمد سپس وزن‌های بدست آمده در تک‌تک لایه‌ها ضرب گردید. در نهایت با الگوریتم تکنیکTopsis که در محیط ARCGIS پیاده‌سازی گردید لایه‌ها باهم همپوشانی شده‌اند و نقشه اولویت‌بندی به منظور توسعه شهری در شهرستان اهواز ارائه شده است. مساحت اولویت‌ها به این ترتیب می‌باشد که مساحت اولویت اول 54975 هکتار، اولویت دوم 250168 هکتار، اولویت سوم 75367هکتار، اولویت چهارم 44658هکتار و اولویت پنجم 3642هکتار به دست آمده است. اولویت اول در قسمت‌های جنوب، جنوب غربی و شمال شرقی قرار گرفته است و بیشتر مساحت آن در زمین‌های بایر می‌باشد

آمایش سرزمین، تناسب اراضی، توسعه شهری، روش‌های تصمیم‌گیری، شهرستان اهواز