بررسی رابطه هوش هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی، تاب آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی انجام گردید. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل 310 نفر از کودکان سنین پیش دبستانی که در مراکز مهد کودک سه ستاره شهرستان ساری مشغول تحصیل بودند که از این تعداد 150کودک پیش دبستانی با توجه به جدول کرجسی و مورگان و با روش تصادفی خوشه¬ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویسون(2003)، مقیاس هوش هیجانی شات (1998)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد آرگایل(1989) و مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی (PAS) بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین ابعاد هوش هیجانی از جمله درک هیجانی، نظم جویی هیجانی و به کارگیری هیجانی، تاب¬آوری و مثبت اندیشی مادران با اضطراب جدایی کودکان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. همچنین هوش هیجانی، تاب¬آوری و مثبت ¬اندیشی پیش¬ بین کننده مناسبی برای اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی می باشند.هم چنین با توجه به میزان t و سطح معنی داری مشخص شد که در میان عامل های پیش بین مؤلفه های درک هیجانی، نظم جویی هیجانی، تاب آوری و شادکامی مادران سهم مناسبی در تبیین اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی دارند. با توجه به مدل نهایی از بین مولفه های هوش هیجانی مؤلفه نظم جویی هیجانی ودرک هیجانی و به ترتیب تاب آوری و مثبت اندیشی بیشترین تأثیر را در کاهش اضطراب جدایی کودکان داشتند.

هوش هیجانی، تاب آوری، مثبت اندیشی ، اضطراب جدایی