شاعران کُردی‌گوی همواره نظری ویژه به غزلیات حافظ داشته‌اند. به تضمین گرفتن اشعار حافظ در غزلیات کُردی باتوجه به دوزبانه شدن غزل، نوعی صنعت با عنوان «تضمین ملمّع‌گونه» ایجاد کرده است. این پژوهش پس از تعریف ملمّع و انواع آن، به بررسی و تحلیل ملمّع‌های کُردی‌ـ پارسی ذیل صنعت مزبور و جایگاه آنها در شعر کُردی می‌پردازد. روشن می‌شود که مهارت شاعران کُردی‌گوی در این نوع ملمّع برای ایجاد پیوند معنایی بین دو مصراع و حفظ ساختار غزل، متفاوت است. در این راستا، ده غزل سروده‌ی ده تن از شاعران کرد گزینش شده است که از این میان ملمّع‌های چهار شاعر نخست، از یک غزل مشابه از دیوان حافظ تضمین گرفتهاند؛ ازاین رو برای بررسی در مقام قیاس مناسب هستند. از اشعار دیگر شعرا، ملمّع‌هایی که هرکدام از یک غزل متفاوت تضمین گرفتهاند، بیان شده است. در این پژوهش ابتدا به ذکر مختصری از احوال شاعر کُردی‌گوی پرداخته شده، سپس ملمّع آن شاعر به همراه معنای مصراع‌های کُردی ذکر شده که برای بررسی ساختار، معنا و پیوند مصراع کُردی و پارسی مورد تحلیل قرار گرفته است. گویش‌های به کار رفته در ابیات کُردی متفاوت است و شامل کُردی کرمانشاهی، سورانی، هورامی و کلهری می‌شود.
کلید واژگان :ملمّع؛ تضمین؛ شعرکُردی؛ حافظ؛ پیوند معنایی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک