بررسی ارتباط بین ریسک‌های مدیریت زنجیره تأمین سایبری و ریسک‌های مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی به روش تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شرکت داروپخش)

تجارت الكترونيك و اينترنت ساختار ریسک‌های مدیریت زنجیره‌های تأمين را به‌طور اساسي تغيير داده است. هزاره جديد با ظهور فناوري اطلاعات و محيط کسب‌وکار جديد، منجر به ايجاد مدیریت زنجیره‌ی تأمين الكترونيكي شده است. از طرفی مدیریت ریسک زنجیره تأمین سایبری یک ضابطه جدید طراحی‌شده برای کمک به مجریان فناوری اطلاعات در بیان چالش‌های جهانی‌سازی سریع و انتشار خارجی سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل ریسک مدیریت زنجیره تأمین سایبری و تأثیر آن بر عوامل ریسک مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی است. این مقاله از نوع پژوهش‌های کاربردي و به روش توصیفی، از نوع همبستگی بوده و از تکنیک‌های تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری در تعیین عوامل مؤثر بر ریسک مدیریت زنجیره تأمین سایبری و الکترونیکی استفاده شده است. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه است. براي سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفاي کرونباخ استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل، مشخص شد که پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تأمین سایبری (محیطی، اطلاعاتی، مشتری، زیرساخت‌ها، سازمانی)، و پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی (سیاسی، فناوری، انسانی، زیرساخت‌ها و امنیت) در شرکت دارو پخش مؤثر می‌باشد. در اين راستا تحلیل عاملی تأییدی و مدل‌سازی ساختاري پيشنهاد می‌کند كه بین ریسک‌های زنجیره‌ی تأمين سایبری و ریسک‌های زنجیره‌ی تأمين الكترونيكي رابطه مثبت و معناداری در شرکت دارو پخش وجود دارد.

ریسک مدیریت زنجیره تأمین سایبری، ریسک مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی، مدل معادلات ساختاری