بررسی اپیدمیولوژیک و دموگرافیک بیماری بروسلوز در استان کهگیلویه و بویر احمد در بین سال های 1388 تا 1392

زمینه و هدف: بروسلوز یا تب مالت از شایع‌ترین بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوان است که علاوه بر اینکه عوارض بالینی متعددی را در پی دارد ، عامل زیان های اقتصادی بسیاری نیز می باشد و با وجود پیشرفت های عظیم در زمینه کنترل بیماری ها هنوز در مناطقی از جهان به صورت اندمیک وجود دارد. بررسی هدف از این مطالعه بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک و دموگرافیک بیماری بروسلوز در استان کهگیلویه و بویر احمد در بین سال‌های 1388 تا 1392 بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شده و جامعه مورد مطالعه، تمام بیماران مبتلا به بروسلوز( 374 نفر) در یک دوره پنج ساله در استان بودند. اطلاعات مکانی و دموگرافیک بیماران شامل جنس و سن، و همچنین سابقه تماس با دام، با مراجعه به مراکز بهداشت استان جمع‌آوری و مورد آنالیز آماری قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمون‌های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بررسی توزیع بیماران در سطح استان نشان داد که بیشترین بیماران به ترتیب در شهرستان‌های کهگیلویه، بویراحمد و گچساران و کمترین آنها به ترتیب در شهرستان‌های باشت و بهمئی قرار داشتند. از بین 374 بیمار گزارش شده، 5/8 درصد از عشایر، 5/23 درصد شهر نشین و 68 درصد روستایی بوده‌اند. در سطح استانی 84 درصد بیماران سابقه تماس با دام داشتند و 5/31 درصد دامدار و کارگر کشتارگاه بودند. 5/50 درصد بیماران را زنان و 5/49 درصد را مردان تشکیل می‌دادند و میانگین سنی بیماران 39 سال برآورد شد. نتیجه‌گیری: تماس با دام و ترشحات دامی‌‌‌نقش مهمی‌‌‌را در شیوع بروسلوز در استان بازی می‌‌‌کند. البته در شهرها که درصد قابل توجهی از بیماران را در بر می‌‌‌گیرد مصرف مواد لبنی آلوده احتمالاً نقش برجسته تری را بر عهده دارد. نتایج این مطالعه به مدیران بهداشتی استان کمک می‌کند که با تعیین شهرستان‌ها و دهستان‌های پر خطر و تمرکز اقدامات بهداشتی و درمانی در این مناطق، به طور کاملاً مؤثرتری و با صرف بودجه های کمتری به کنترل بیماری در سطح استان بپردازند.

بروسلوز، کهگیلویه و بویراحمد، اپیدمیولوژی، تماس با دام، توزیع بیماران