سیاه‌قلم یا اسود سرب، آلیاژی از ترکیب نقره، مس و سرب آمیخته با گوگرد است که بر سطح فلزات نقره و طلا کاربرد داشته که با کنده‌کاری یا حکاکی سطح فلز پایه، و با اعمال حرارت این آلیاژ بر سطح آن تثبیت شده و به صورت طراحی سیاه‌رنگی بر سطح براق فلز پایه نمایان می‌شود. اوج این هنر در دوره‌ی سلجوقیان بوده است. با توجه به کاربست شیوه‌ی سیاه‌قلم در میان مسلمانان، ارامنه و صابئین؛ وجود پیشینه‌ی غنی این هنر می‌تواند در هر یک از این اقوام زمینه‌ای از ابتکار و نوآوری را ایجاد کند. پژوهش پیش‌رو درصدد شناسایی ویژگی‌های هنر سیاه‌قلم دوره‌ی سلجوقی و کاربست آن در گسترش هنر فلزکاری معاصر انجام شده است. اطلاعات کتابخانه‌ای و داده‌های اسنادی با رویکرد توصیفی- تحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته است. و پژوهش حاضر در پی پاسخ‌گویی به سوالات زیر صورت گرفته است: 1- شیوه‌ی تزئینی سیاه‌قلم در دوره‌ی سلجوقی چگونه اجرا می‌شده است؟ 2- چگونه می‌توان شیوه‌ی تزئینی سیاه‌قلم دوره‌ی سلجوقی را در هنر فلزکاری معاصر به کار برد؟ نتایج پژوهش نشان می‌دهد الهام‌گیری و کاربست شیوه‌های هنری میراث تاریخی ایرانی در عین نوآوری و خلاقیت و به‌کارگیری تکنولوژی روز می‌تواند در گسترش این هنر فلزکاری در بین اقوام ایرانی اعم از مسلمان و غیرمسلمان مؤثر واقع شود.
کلید واژگان :سیاه‌قلم، فلزکاری، سلجوقیان، ایران، معاصر.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک