شهرهاي جديد پديده اي هستند كه در چند دهه اخير به دنياي سكونتگاه هاي انساني پا گذاشتند، اين شهرها در ايران بيشتر به منظور جذب جمعيت سرريز كلان شهرها برنامه ريزي شده و در پيرامون شهرها ساخته شده اند. يكي از معضلاتي كه شهرهاي جديد با آن روبرو هستند مبحث پايداري مي باشد. اين مقاله با تبيين رويكرد فلسفي، جامعه شناسانه و جغرافيايي، پارادايم پايداري را به صورت تئوريك موردبررسي قرار داده و با در نظر گرفتن ابعاد مختلف پايداري سعي دارد تا در شهر جديد عالي شهر -كه براي جذب سرريز جمعيتي شهر بوشهر ساخته شده است- مهم ترين چالش هاي پايداري را ازنظر ساكنان اين شهر با استفاده ازنظر ساكنان اين شهر با استفاده از آزمون هاي آماري تجزيه وتحليل نمايد. اين تحقيق به صورت كاربردي بوده و روش آن به صورت توصيفي-تحليلي و ميداني مي باشد در اين راستا براي دستيابي به اهداف موردنظر پرسشنامه اي براي ساكنين شهر جديد عالي شهر طراحي گرديد و با استفاده از فرمول كوكران 210 نفر از ساكنين به عنوان جامعه نمونه تعيين و به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. نتايج حاصل از آزمون هاي آماري نشان مي دهد كه اگرچه ميزان رضايت شهروندان در برخي از مولفه هاي اجتماعي، اقتصادي، اكولوژيكي و نهادي نسبتاً مطلوب به نظر مي رسد، اما به دليل توزيع نامناسب امكانات و خدمات در سه فاز شهر جديد عالي شهر، عدم برنامه ريزي براي ساكنين پس از بازنشستگي و احتمال مراجعت آنان به موطن اصلي و كمبود زيرساخت هاي مناسب شهري؛ اين شهر در وضعيت ناپايداري قرار دارد. شايان ذكر است كه ميانگين هاي رتبه اي به دست آمده از آزمون كروسكال واليس نابرابري پايداري در فضاي جغرافيايي شهر جديد را نشان مي دهد به گونه اي كه ازلحاظ پايداري فاز يك عالي شهر مطلوب تر از دو فاز ديگر بوده و فاز 3 در شرايط كاملاً ناپايداري به سر مي برد.
کلید واژگان :رضايتمندي، پايداري، شهر جديد، عالي شهر، توسعه پايدار
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک