يونجه يکي از محصولات مهم علوفه اي در مناطق خشک و نيمه خشک است. خشکي موثرترين عامل محيطي است که رشد گياهان از جمله يونجه را تحت تاثير قرار مي دهد. به منظور بررسي خصوصيات کالوسهاي يونجه (Medicago sativa L.) تحت تنش خشکي و انتخاب ژنوتيپهاي مقاوم، مقايسه ژنوتيپهاي يونجه 7R2, 7R1 و CUF101 در مرحله کالوس از نظر وزن تر، وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر، تجمع پرولين و ميزان باززايي در حضور غلظتهاي مختلف مانيتول (0، 0.4 و 0.7 مولار) آزمايش فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با 9 تيمار مختلف و 10 تکرار در هر تيمار انجام گرفت. طبق نتايج بدست آمده ژنوتيپهاي يونجه مورد بررسي از نظر وزن تر، وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر، تجمع پرولين و درصد باززايي در غلظتهاي مختلف مانيتول تفاوت بسيار معني داري را نشان دادند. با افزايش تنش خشکي (غلظت مانيتول) در ژنوتيپهاي مورد مطالعه وزن خشک، نسبت وزن خشک به وزن تر و تجمع پرولين کالوس افزايش يافت در حاليکه وزن تر کالوس و درصد باززايي کاهش يافت. جوانه هاي باززايي شده در تيمارهاي مختلف و همچنين گياهچه هاي باقيمانده در غلظت بالاتر مانيتول (0.4 مولار) به منظور ريشه دار شدن به محيط کشت ريشه زايي منتقل شدند. گياهچه هاي با ريشه زايي مطلوب پس از سازگاري به خاک منتقل گرديد و از گياهان فوق بذر بدست آمد.
کلید واژگان :یونجه، خشکی، کشت بافت، مانیتول و باززایی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک