چکیده :

پيش زمينه و هدف: خارج شدن بدون برنامه لوله تراشه از معيارهاي کيفي مراقبت بيماران در بخش مراقبت هاي ويژه بوده و ميتواند منجر به عوارض جبران ناپذير شود. هدف از اين پژوهش، بررسي عوامل خطرساز در خروج بدون برنامه ريزي لوله تراشه در بيماران بزرگسال بستري شده در بخش مراقبت ويژه عمومي بيمارستان شهيد بهشتي دانشگاه علوم پزشکي قم در سال ۱۴۰۰ بود. مواد و روش کار: اين مطالعه به روش توصيفي تحليلي گذشته نگر در سال ١٤٠٠ انجام شد. جامعه آماري شامل تمام بيماران ( ۱۷۴۱ نفر) با سن بالاتر از ۱۸ سال بستري در بخش مراقبتهاي ويژه که خروج لوله تراشه بدون برنامه ريزي داشتند، بود. در اين مطالعه از چک ليست محقق ساخته خارج کردن لوله تراشه ۰ در نظر / نسخه ۲۳ از طريق آزمونهاي توصيفي و رگرسيون انجام شد و سطح معنيداري ۰۵ SPSS استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار گرفته شد. ١٠ بود. همچنين /٥٤±٢/ ٥٤ و سطح هوشياري آنها ٠٧ /٦٢ ± ٦/ ١٨ درصد بيماران خروج بدون برنامه لوله تراشه داشتند. متوسط سن آنها ٥٤ / يافته ها: ٣٣ در خروج ICU ٧٢ درصد بيماران بيقرار بودند. متغيرهاي سن، حجم کار پرستار، سطح هوشياري، بيقراري، سابقه مصرف مواد، بروز دليريوم پس از بستري در /٠٦ لوله تراشه بدون برنامهريزي نقش داشت. در بررسي عوارض، بيشترين عارضه مربوط به آسپيراسيون و سپس آسيب به حنجره بود. بحث و نتيجه گيري: خارج کردن لوله تراشه برنامه ريزي نشده در بيماران بخشهاي داخلي نسبت به بيماران بخش جراحي بيشتر است. همچنين در افراد مسن،افراد با سابقه مصرف مواد مخدر، عدم تناسب بين تعداد بيماران و تعداد پرستاران بيشتر ديده ميشود، اما ارتباطي با جنسيت بيمار ندارد.

کلید واژگان :

کليدواژه ها: خارج کردن لوله تراشه، بخش مراقبت هاي ويژه، لوله گذاري تراشه، خارج کردن برنامه ريزي نشده لوله تراشه



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک