زمینه و هدف: تعهد به نجات به غیر، از مهمترین راههای حفظ حیات بشر است. قرآن کریم، در آیات متعددی از جمله آیات 82 سورة بقره و 57 آلعمران، انسانها را به انجام عمل نیکو دعوت نموده است و بدون شک یکی از اعمال نیکو نجات جان انسانی به هنگام مخاطرات است. مواد و روشها: این پژوهش از نوع نظری وروش آن صورت توصیفی-تحلیلی میباشد و روش جمعآوری اطالعات کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقاالت صورت گرفته است. یافتهها: در فقه و حقوق احکام و ضمانت اجراهایی مطرح شده و سعی شده است تا میزان تکلیف و دامنه این تعهد در روابط میان نجاتگر و قربانی مشخص شود. مالحظات اخالقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. نتیجه: اوال،ً از بعد حقوقی، ماهیت رابطة بین نجاتگر و قربانی دارای جنبههای متعدّد قراردادی و قهری است که هر یک احکام جداگانهای را در برمی گیرد. ثانیا،َ اگرچه در فقه، اشاره صریحی به احکام تعهد به نجات غیر نشده؛ ولی با وحدت مالک از اطعام مضطر میتوان عالوهبر حکم تکلیفی، حکم وضعی آن را جستجو کرد؛ ثالثا،َ عنایت به وجه تفاوت در ماهیت و احکام تعهد نجات به غیر، دامنة تعهد میتواند تعهد به وسیله و یا نتیجه باشد؛ رابعا،َ عدم انجام تعهد به نجات غیر دارای ضمانتهای قراردادی، قهری و کیفری است.
کلید واژگان :جات، تعهد به غیر، اطعام مضطر، مسئولیت مدنی و کیفری
ارزش ریالی : 200000 ریال
با پرداخت الکترونیک