مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی قرارداد رفتاري بین زوجین با تعارض زناشویی می باشد. روش: روش پژوهش آزمایشی، بصورت پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل انجام گرفته است. جامعه آماري شامل تمام زنان و مردان خود معرف شهرستان ارومیه که با سن بالاي 25 سال که حداقل 2 سال زندگى مشترك داشته و داراى یک فرزند بوده و جهت تنظیم شکایت براي طلاق مراجعه کرده بودند، می باشد. از این جامعه و براساس کنترل ویژگیهاي سن، وضعیت تأهل و مدت ازدواج مراجعان، 32 نفر بصورت تصادفی انتخاب و سپس در دو گروه آزمایشی ( 16 نفر) و گواه ( 16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت مداخله قرار داد رفتاري قرار گرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخله اي را دریافت ننمود. ابزار جمعآوري اطلاعات از پرسش نامه تعارضات زناشویی ثنایی و براتی ( 1375 ) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل پس از آموزش (مداخله) قراداد رفتاري تفاوت معناداري وجود دارد. میزان تأثیر قرداد رفتاري در کاهش تعارضات زناشویی در ابعاد هفت گانه کمترین اثر رابطه جنسی با 24 % و بیشترین اثر جداکردن اموال از یکدیگر 77 % بوده است. نتیجه گیري: می توان نتیجه گرفت که از این روش جهت کاهش تعارضات زناشویی در حیطه هاي مختلف و پیشگیري از اقدام به گرفتن طلاق استفاده نمود.
کلید واژگان :قرارداد رفتاري، تعارض زناشویی، طلاق
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک