بررسی و تحلیل فضای سبز شهر شیراز

مهمترين اثرات فضاي سبز در شهرها، كاركردهاي زيست محيطي آنها مي باشد كه شهرها را به عنوان محيط زيست جامعه انساني معنادار كرده است. از اين رو فضاي سبز بايد از نظر كمي و كيفي متناسب با حجم فيزيكي شهر (ساختمان ها، خيابان ها و جاده ها) و نيازهاي جامعه (از لحاظ رواني، گذران اوقات فراغت و نيازهاي بهداشتي) ساخته شود، تا بتواند به عنوان فضاي سبزي فعال، بازدهي زيست محيطي و مستمري داشته باشد. در این پژوهش، روش تحقیق تحليلی- تطبیقی و هدف آن بررسی سرانه فضای سبز شهری شهر شیراز، آگاهی از چگونگی توزيع جغرافیایی آن به منظور رعايت اصل عدالت و ارایه پیشنهاد سرانه مناسب برای محدوده مورد مطالعه در جهت ساماندهی زیست محیطی- اجتماعی آن می باشد. نتایج بررسی نشان می دهد که علاوه بر کمبود فضای سبز در سطح شهر شیراز، توزيع فضای سبز در مناطق 9 گانه آن نیز به صورت عادلانه صورت نگرفته، به طوری که مناطق 3،4و1از سرانه فضای سبز بیشتری برخوردارند، مناطق 6،9، 5 و2 در سطح دوم قرار دارند و مناطق 8 و 7 از پایین ترین نسبت سرانه فضای سبز برخوردارند. همچنین بین سرانه فضای سبز و تراکم جمعیت در شهر شیراز همبستگی منفی به میزان 42/0- وجود دارد. در پایان، با استفاده از مدل تعدیل شده مهندس کامبیز بهرام سلطانی، سرانه پارک مورد نیاز شهر شیراز 14 مترمربع محاسبه گرديد.

پارک و فضاي سبز شهری، سرانه فضای سبز، توزیع فضایی، شهر شیراز